Over mijn werk
Waarom ik teken (en niet schilder):
In mijn kunstenaarsbestaan ben ik gegaan van discipline naar discipline: van grafiek naar schilderen met olieverf, van schilderen met olieverf naar schilderen met acrylverf; van schilderen met acrylverf naar tekenen. Een zeer bewuste ontwikkeling naar een steeds korter en directer proces. De laatste tijd gebruik ik in combinatie met het tekenen ook de cut-out voor meer zeggingskracht.
Waarom ik van textiel mijn hoofdthema heb gemaakt:
Mijn interesse voor handwerken komt allereerst voort uit mijn fascinatie voor het fenomeen dat je door een vernuftige samenvoeging van draden producten kan maken die nuttig zijn zoals kleding, spreien en kleedjes, en dat deze zelfde ingenieuze technieken tegelijkertijd bijdragen aan de schoonheid van die producten. Ik heb een grote bewondering voor de borduurster, breister, kantwerkster, weefster, en al die andere geweldige handwerksters (m/v) die met een immens geduld steekje voor steekje een mooi groot geheel maken.
Naast een speelse weergave van dit maakproces kunnen mijn textieltekeningen ook middelen zijn om bepaalde begrippen uit te drukken zoals verdriet, rouw, slijtage, verval of dood, of juist troost, herstel en reparatie.
De laatste tijd wordt er in musea bij tentoonstellingen steeds meer aandacht besteed aan het belang van mode en handwerken, waarbij de nadruk wordt gelegd op culturele en historische aspecten en het gebruik van textiel als uiting van individualiteit en verzet. Traditionele handwerktechnieken en -motieven, vaak met een etnische grondslag, dreigen door industrialisatie en oorlogen te verdwijnen. Dit aspect heeft ook mijn aandacht. Om die reden ben ik op zoek naar samenwerking tussen handwerksters van verschillende achtergronden, met name uit oorlogsgebieden, die nog op de traditionele manier vanuit hun eigen cultuur het handwerken beoefenen. Mijn bijdrage zal bestaan uit het toevoegen van tekeningen die enerzijds een hommage zijn aan wat zij maakt, anderzijds de dreiging van verlies zichtbaar maakt.
Een eerste samenwerking vond al plaats in 2023 met een Oekraïense handwerkster. Meer informatie over dit project vind je hier.
In september 2024 start een nieuwe samenwerking met Fatima Abbadi, groot kenner en beoefenaar van Palestijns borduurwerk.
Inge van der Storm
In de zeventiende eeuw schilderden kunstenaars vaak prachtige stoffen en geplooide kledingstukken om hun meesterschap in het weergeven van stofuitdrukking te tonen. Inge van der Storm lijkt met bovenstaand werk in diezelfde traditie verder te werken, maar dan in het weergeven van huishoudtextiel: de zakdoek. Door haar nauwkeurige weergave van schaduw, kleur en lichtval doet het werk realistisch en (van een afstandje) zelfs ruimtelijk aan, wat wordt versterkt doordat ze de tekening heeft uitgeknipt. Dat een fluwelen mantel onderwerp van een schilderij kon zijn lijkt evident, maar een verfrommelde zakdoek roept vraagtekens op. Het is een object dat vaak aan het zicht wordt onttrokken, vanwege de lichaamssappen die erin worden opgeslagen. Toch ligt daar juist de kracht van het object en daarmee van dit beeld. Het laat je aan verdrietige momenten denken, die de tranen opriepen. In zo’n oude, verfrommelde zakdoek liggen als het ware de meest persoonlijke emoties en herinneringen opgeslagen. Dit prachtig, (waarschijnlijk) naar de waarneming getekend beeld drukt daarmee meer uit dan we met het blote oog kunnen zien en gaat verder dan een stukje meesterschap.
Meer via deze link: